Talent….

11 mei Talent….

Talent is een veelbesproken onderwerp. Dat is vaak in aanleg, al dan niet wat verstopt aanwezig in de persoon. In andere gevallen is er veel inzet nodig om het talent te laten groeien. Lang niet elk talent krijgt de kans zich te ontwikkelen. Dat zou je kunnen omschrijven als het verspillen van talent.

In de sport, bijvoorbeeld bij het hardlopen, zie je mensen die gemakkelijk lopen. Het lijkt wel of het ze geen moeite kost. Anderen daarentegen moeten er hard voor werken en zwoegen. Zelf gaat mij het lopen redelijk gemakkelijk af. Wanneer ik echter wil presteren, dan moet ik er toch wel hard voor trainen. Tijdens het tennissen in de afgelopen week zag ik iemand met enorm veel talent (mooie slagtechniek, veel variatie en uitstekend spelinzicht) spelen tegen een harde werker met een enorme inzet. Dat laatste talent zorgde ervoor dat deze speler regelmatig beloond werd met fraaie punten.

Nog een voorbeeld uit de sportwereld:

In het onderwijs werk ik vaak met leerkrachten. Net voor de meivakantie nog mocht ik werken met een beginnende leerkracht.

Het talent van haar is vooral het lef dat ze heeft om aan te sluiten bij de leerbehoeften en mogelijkheden van de leerlingen. Dit gebeurt op een natuurlijke en (uiterlijk gezien) een relaxte wijze van omgang met haar leerlingen.

Wat maakt haar lessen verder nu zo bijzonder:

• de lessen hebben een duidelijke kop en staart en zijn goed voorbereid,
• de doelen zijn geformuleerd en worden vooraf verteld,
• de lessen worden op een uitdagende manier begonnen,
• de leerlingen worden in de gelegenheid gesteld om keuzes te maken,
• ze worden actief begeleid, ook wanneer er geen vragen zijn,
• er is een terugkoppeling op het resultaat en het proces.

Je merkt voelt dan aanwezige energie bij de leerlingen. Ze hebben plezier in het leren. Zo sluit je blijkbaar aan bij de interesses van leerlingen. Zo ontstaan er kansen dat zij hun eigen talent ontwikkelen en help je mee te voorkomen dat talent wordt verspild (zie/lees Hattie: “Leren zichtbaar maken”).

In een artikel in het AD van vorige week op zaterdag lees ik: “De youtube-docent is de held van gestreste scholier. Hun kijkcijfers schieten omhoog nu de examens naderen”.
Ik vraag mij af wat nu het succes is van deze leerkrachten op internet! Is het nu nodig dat scholieren zo gestrest raken?
Het eerste heeft volgens mij heeft het te maken met het gevoel dat je de stof beheerst…. Dat je het doorhebt! Met zo’n gevoel kan je dan met een meer gerust hart het examen in. Mét talent voor dat vak, of op basis van een stevige dosis inzet en hard werken.
Een antwoord op de tweede vraag is minder eenvoudig te geven. Daarover ga ik graag in gesprek!

Groet,

Willem van Dam