De lat ligt hoog

09 jun De lat ligt hoog

De lat ligt hoog…. In de tijd van examens en toetsen wordt de lat hoog gelegd.

Leerlingen worden uitgedaagd om een topprestatie te leveren. Die hoge lat en het vaste moment waarop die lat moet worden genomen breekt veel jongeren trouwens wel op. In ons onderwijssysteem wordt niet genoeg rekening gehouden met verschillen tussen leerlingen. Verschillen tussen leerstijlen, leerbehoefte en dergelijke. Er is lang niet altijd voldoende afwisseling waardoor leerlingen gemotiveerd raken en ‘bij de les’ blijven (lees eens mijn whitepaper: ‘zelfregulerend leren en motivatie’). Er is op school lang niet genoeg aandacht voor hun achtergrond, levensvragen en problemen waar ze tegen aan lopen. Deze leerlingen haken af!
In Rotterdam zijn er meer dan 7000 risicojongeren (zie: ‘Elke jongere telt’, gemeente Rotterdam). Veel van hen stromen zonder startkwalificatie en kans op werk de maatschappij in. Wanneer ze geluk hebben, en tegen wil en dank veel geleerd hebben, komen ze bijvoorbeeld bij organisaties als de BuzinezzClub.
Hernieuwd wordt daar met deze jongeren op zoek gegaan naar hun passie en drives. Dit maak ik sinds kort mee als vrijwilliger bij deze organisatie. In mijn rol als jongerencoach raak ik in gesprek met jongeren met verschillende achtergronden en levensgeschiedenis.

Wanneer ik hun verhalen hoor dan denk ik meer dan eens; wat is het systeem en het maatschappelijk stelsel dat we hebben bedacht soms toch onrechtvaardig.

Waarom moet bijvoorbeeld een manager in de zorg zoveel verdienen, terwijl er zovele anderen worden ontslagen?…. 8x modaal?… Wordt er dan ook 8 keer zoveel gepresteerd? Waarom krijgen jongeren niet altijd de kansen die ze op een zeker moment verdienen? Waarom moeten jonge asielzoekers met een hoge opleiding in het buitenland zoveel betalen voor hun master in Nederland?

Hoeveel willekeur lijkt er niet aanwezig. Dat gevoel werd bevestigd toen ik afgelopen weekeinde de kranten opensloeg. ‘Klasse Kiki’ las ik toen ze had gespeeld en helaas verloren van de nr 1 van de wereld. Diezelfde wereld is vervolgens te klein wanneer bijvoorbeeld het Nederlands voetbalelftal gelijk speelt of verliest van een elftal dat hoger op de ranking staat. Waardoor wordt dit nu veroorzaakt? Hoe komt het dat we die lat zo hoog leggen. De verwachtingen zijn vaak te hoog gespannen. Het realisme lijkt te ontbreken.
Over een week zijn de examenuitslagen weer bekend. Tijd voor realiteit en het opmaken van de balans. Ik wens alle jongeren een uitslag die ze verdienen op basis van hun inspanning!

Groet,

Willem van Dam

(wanneer u een keer wilt sparren, of een dialoog rond dit thema wil organiseren, neem gerust contact op)

Wilt u een reactie plaatsen?

– schrijf dan uw reactie (‘write your comment’)
– zet een vinkje bij ‘ik ben geen robot’
– en submit
Bedankt!