Aandacht

31 dec Aandacht

In de laatste weken van het jaar tijd en ruimte gemaakt voor familie en vrienden. De maand december staat altijd wel in het teken van gezelligheid en het geven van veel aandacht aan elkaar. Voor jonge kinderen is deze tijd vaak extra spannend. Met hen hoop ik dat veel van hun wensen zijn vervuld.

Ik sprak ook enkele keren met een leerkracht die al een tijd in de ziektewet loopt. Een leerkracht die met veel passie haar werk wil doen. Graag met de leerlingen bezig wil zijn, hen uitdagen, nieuwsgierig maken. Je zou wensen dat haar werkgever haar echte aandacht geeft. Kijkt naar wat ze kan en bereikt met deze leerlingen. Dat deze werkgever haar de kansen geeft om haar passie te mogen uitvoeren en kinderen gelukkig te maken.
De regels en eisen van deze tijd knagen aan haar (zelf)vertrouwen. Managers hanteren hun (eigen) kwaliteitskaders en leggen die op aan hun personeel. Ik zou van de daken willen roepen om met deze leerkracht eens echt het gesprek aan te gaan. Waarom kunnen haar wensen niet worden vervuld?

Het geven van aandacht is een belangrijk gegeven bij groei en ontwikkeling van mensen. Het is belangrijk dat daarbij sprake is een gelijkwaardige verhoudingen in de relaties. Natuurlijk zijn posities die mensen hebben of innemen vaak ongelijk. Rollen verschillen en daardoor verantwoordelijkheden. De grens tussen macht en onmacht echter wordt helaas met voeten getreden. Wij zijn er blijkbaar goed in om anderen onze wil of denkwijze op te leggen. Eigen belang en geld vormen daarbij kille besturingsmechanismen. Dat kom je in allerlei gebieden tegen, zoals: de politiek, op het werk, in relaties, de filmindustrie, bij mijn eigen leidinggevende.

Gisteren pakte ik het boek ‘Zin in school’ (Luc Stevens, 2004) nog eens uit mijn kast. In dit boek wordt ‘aandacht voor het kind binnen het schoolleven’ treffend beschreven. Het gaat in feite om de interactie tussen leraar en leerling.
Dan helpt het wanneer de leraar bedreven is in het stellen van vragen in plaats van zelf aan het woord te zijn.
Het gaat dan om ‘de kunst van het vragenstellen’. We weten vaak wel het verschil tussen open- en gesloten vragen. Zijn we ons echter bewust van ‘de range’ die daartussen ligt? Lopen we daardoor niet het risico al vragend ideeën van onszelf aan de ander op te leggen of suggestieve vragen te stellen?

Past het binnen de goede voornemens van   om hier extra aandacht aan te geven?
Ik wens al mijn klanten, vrienden en contacten een gezond en bruisend Nieuwjaar!

Groet,

Willem van Dam

(wanneer u een keer wilt sparren, de dialoog voeren of meer weten over ‘aandacht’ of, de kunst van het vragenstellen’, neem dan contact op)

Wilt u een reactie plaatsen?

– schrijf dan uw reactie (‘write your comment’)
– zet een vinkje bij ‘ik ben geen robot’
– en submit
Bedankt!