Hoge bomen, hoge nood en glazen huisjes

02 dec Hoge bomen, hoge nood en glazen huisjes

Van Stephen Covey heb ik onthouden dat de emotionele bankrekening een soort rekening is van geloofwaardigheid en vertrouwen. Bij elke persoon waar je in meer of mindere mate een relatie mee hebt, heb je zo’n rekening. Op zo’n rekening bouw je, wanneer je een goede relatie hebt, krediet op. Net als bij een bank. Heb je weinig contact met iemand dan zal zo’n rekening niet zo snel onder nul zakken. Wanneer je na langere tijd weer contact hebt met een goee bekende, dan kan je vaak direct de draad weer oppakken. De rekening staat immers nog zo hoog als toen.
Het is wel nodig om zo af en toe voldoende te storten zodat het vertrouwen in elkaar groot blijft. Bij een misverstand of conflict is er dan genoeg marge om het vertrouwen niet te schaden. Heb je echter geen relatie of verwaarloos je deze, dan zal er een gespannen situatie ontstaan. Elke kleine misstap zal dan gauw leiden tot grote conflictsituaties of escalaties.

In mijn tijd als schoolleider van een basisschool herinner ik me de volgende gebeurtenis:
Voor onze school lag een leuk speelplein met een hek eromheen. Van de straat liep ik altijd vanaf de straat met mijn fiets in de hand naar het plein en vervolgens de ingang van de school. Of omgekeerd wanneer ik naar huis ging. Want ja…. we hadden nu eenmaal met elkaar afgesproken dat je niet mocht fietsen op het plein. Op een dag was ik door allerlei redenen aan het einde van de middag erg laat klaar met mijn werk. ’s Avonds moest ik op tijd bij een college in Leiden aanschuiven. Zonder direct na te denken stapte ik vanuit de ingang op de fiets naar het hek om vervolgens snel de weg op te fietsen. Tja, je voelt het al aankomen natuurlijk….  Ik werd gezien door een leerling vanuit een van de huizen aan de straat waar de school lag.
Er was de volgende dag natuurlijk geen ontkomen aan….

Ik kon niet anders dan ruiterlijk toegeven dat ik fout zat en dat regels voor iedereen gelden. Juist ook voor mij, want er wordt van je verwacht dat je het goede voorbeeld geeft. Per slot van rekening leef je met een bepaalde positie in een ‘glazen huisje’; er wordt meer dan op anderen, op je gelet. Gelukkig had ik voldoende krediet op mijn emotionele rekening staan.

Aan deze gebeurtenis moest ik denken door twee gebeurtenissen van de afgelopen maand. Het betreft, toeval of niet twee Marco’s. De een, een begenadigd voetballer (van Basten), de ander een nationale held (Kroon). Beiden in het bezit van een ridderorde. Alle twee waren ze in het nieuws vanwege een uitglijder. Kortom: er wordt krediet afgeschreven. Is het een incident (b.v. het is de eerste keer dat dit voorkomt), dan blijft er voldoende krediet tegenoverstaan. Is het toeval, omdat het al de tweede keer is dat iemand iets doet wat niet zo handig is, dan wordt het al wat lastiger. Lijkt er sprake te zijn van een patroon, omdat het gewoon vaker voorkomt dat je een misstap begaat, dan heb je toch een probleem. Dan moet je er wat aan doen…. bijvoorbeeld door ruiterlijk toe te geven dat je fout zit of zat, of gewoon zoals Ozcan Akyol zo mooi verwoordde: ‘ben je een held, dan moet je je ook als een held gedragen’.

Mijn moeder had het altijd over: ‘het zijn de kleine dingen die het verschil maken’. Deze uitspraak staat niet voor niets (in kleine letters) ook op de achterzijde van mijn visitekaartje.

Groet,

Willem van Dam

Wanneer u een keer met mij wilt sparren, een dialoog voeren over ‘de kleine dingen die het verschil maken ‘, neem dan contact op.
Wilt u een reactie plaatsen?
– schrijf dan uw reactie
– zet een vinkje bij ‘ ik ben geen robot’
– en submit